زیره سیاه کوهی رژیمی اثر محرک قابل توجهی بر سرعت جریان صفرا داشت، میزان افزایش حجم صفرا 25 درصد بود، در حالی که دوز خوراکی آن هیچ تاثیری بر میزان ترشح صفرا نداشت (Platel and Srinivasan, 2000b). مصرف زیره سبز در رژیم غذایی تأثیر عمیقی بر برون ده اسید صفراوی (مقدار ترشح شده در واحد زمان) داشت، ترشح اسید صفراوی بیش از 70 درصد نسبت به شاهد بود.
افزایش قابل توجه مشابهی در ترشح اسید صفراوی در مورد زیره زمانی که به عنوان یک دوز خوراکی تجویز شد مشاهده شد. از آنجایی که شیره صفرا سهم قابل توجهی در فرآیند کلی هضم و جذب دارد، اساساً با تامین اسیدهای صفراوی مورد نیاز برای تشکیل میسل، انتظار می‌رود که زیره سبز که یک اثر محرک گوارشی دارد، بتواند این کار را با تحریک ترشح اسیدهای صفراوی انجام دهد.
مطالعه دیگری بررسی کرده است که آیا این ادویه زیره سبز محرک گوارشی نیز بر مدت زمان اقامت غذا در دستگاه گوارش موش های آزمایشگاهی تأثیر می گذارد. زیره 25 درصد زمان انتقال غذا را کاهش داد. کاهش زمان انتقال غذا توسط زیره‌های رژیمی تقریباً با تأثیر مفید آن بر آنزیم‌های گوارشی یا ترشح صفرا مرتبط است.
اثر ضد دیابتی دانه های زیره در افراد دیابتی انسانی گزارش شده است (Karnick, 1991) (جدول 2). در این مطالعه، 80 بیمار مبتلا به دیابت شیرین غیر وابسته به انسولین به مدت 24 هفته به صورت خوراکی با فرمولاسیون آیورودا حاوی C. cyminum تجویز شدند.
قند خون ناشتا و بعد از غذا در فواصل 6 هفته ای در تمام بیماران به طور معنی داری کاهش یافت. دانه های زیره غذایی برای کاهش ناهنجاری های متابولیکی مرتبط با دیابت در موش های دیابتی STZ مشاهده شد (Willatgamuwa و همکاران، 1998). رژیم غذایی 8 هفته ای حاوی پودر زیره سبز (25/1%) به طور قابل ملاحظه ای مفید بود، همانطور که با کاهش هیپرگلیسمی و گلوکوزوری نشان داد. هیپرلیپیدمی مرتبط با دیابت نیز به طور موثری توسط زیره غذایی در موش های دیابتی آلوکسان مقابله شد (دانپانی و همکاران، 2002).
مشاهده شده است که دانه‌های سیاه‌دانه یا عصاره‌های آب یا متانولی آن در خرگوش‌های آلوکسان دیابتی افت قند خون دارند (اختر و علی، 1985). تأثیر ضد هیپرگلیسمی C. nigrum به ترکیبات فلاونوئیدی موجود در این دانه ها نسبت داده شده است (Roman-Ramos et al., 1995; Ahmad et al., 2000). عصاره متانولی C. cyminum در موش‌های دیابتی استرپتوزوتوسین بر دیابت، استرس اکسیداتیو و تشکیل محصولات نهایی گلیکوزه شده پیشرفته (AGE) در مقایسه با گلی بن کلامید مورد بررسی قرار گرفته است (Jagtap and Patil, 2010).
مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که زیره از رادیکال های آزاد و تشکیل AGE جلوگیری می کند. اثر ضد دیابتی زیره سبز (تحت درمان به مدت 4 هفته) با گلی بن کلامید قابل مقایسه بود و حتی در کنترل استرس اکسیداتیو و تشکیل AGE که در پاتوژنز عوارض ریز عروقی دیابت نقش دارد، بهتر بود. فعالیت بازدارندگی کومینالدئید جدا شده از دانه C. cyminum در برابر عدسی آلدوز ردوکتاز و α-گلوکوزیداز جدا شده از موش های صحرایی Sprague-Dawley ارزیابی شده است و با کورستین به عنوان یک مهار کننده آلدوز ردوکتاز و آکاربوز به عنوان یک α-گلوبیکو مقایسه شده است. ، 2005). فعالیت مهاری کومینالدئید به ترتیب 1.8 و 1.6 برابر کمتر از آکاربوز و کورستین بود. با این وجود، کومینالدئید ممکن است برای درمان های ضد دیابت مفید باشد.
