در جامعه معاصر ما، اسباب بازی ها اشیاء مصرف انبوهی هستند که در اتاق خواب اکثریت قریب به اتفاق کودکان یافت می شوند این حضور «معمولی» باعث می‌شود که آنها به عنوان اشیایی پیش پا افتاده و مستثنی از هر موضوع اجتماعی تلقی شوند با این حال، اسباب‌بازی‌ها «در شبکه‌های معانی و روابط اجتماعی متمایز شده‌اند» (لمونیر، 1996، 17).
آنها با مطالعه اندکی در علوم انسانی، شیوه های اجتماعی شدن کودکان و به طور گسترده تر، ایجاد پیوندهای خانوادگی بین نسل ها را آشکار می کنند.
زیرا برخلاف تصور عموم، پیشنهاد ماشین اسباب بازی پژو پارس شوتی یک عمل کاملا رایگان و بلاعوض نیست و ناشی از روابط کاملاً عاطفی نیست.
اسباب‌بازی‌هایی که ما نگه می‌داریم عمدتاً اسباب‌بازی‌هایی هستند که مربوط به دوران کودکی هستند، یعنی اولین اسباب‌بازی‌هایی که با آنها سرگرم می‌شویم، که مربوط به دوره‌ای از وجود کاملاً مدفون شده است.
شاهدان ممتاز، درست مانند آلبوم عکس مرتب در کتابخانه خانوادگی، این اسباب‌بازی‌های یادگاری دلیل مادی این گذشته نوستالژیک هستند، زیرا تا حدی مبهم است. نگهداری از اسباب‌بازی‌ها در انحصار والدین است.
11M. و خانم لکول اسباب‌بازی‌های فرزندانشان را با احتیاط در جعبه‌ها بسته‌بندی کردند: «ما همه اسباب‌بازی‌ها را برای سن اول نگه داشتیم… آنها در جعبه‌هایی در انبار هستند به نظر من احساسی است. ما نمی‌توانیم آنها را ببخشیم… اسباب‌بازی‌ها، چیزهای زیادی به آنها متصل است.
و بعد وقتی بچه ها دوباره آنها را می بینند، از پیدا کردن آنها بسیار خوشحال می شوند! من از این موضوع خیلی رنج کشیده ام مامان، او خیلی تاکتیکی بود که از شر اسباب بازی های ما خلاص شد و من برای مدت طولانی پشیمان بودم پس من این کار را نمی کنم. »
به نوبه خود، مادام بلان
خانواده بلان: پدر، 36 ساله، مادر، 41 ساله، نگهبانان…، نگهبان در استخر دانشگاه، اسباب بازی های نگهداری شده را فهرست می کند: «من کامپیوترها را نگه داشتم. من تابلوی جادوی کوچک متیو را نگه داشتم.
من همه کتاب ها را از زمانی که آنها کوچک بودند نگه داشتم… و همه اسباب بازی های آنها را نیز… خرس های عروسکی، حیوانات عروسکی. اینکه همه چیز رو نگه داشتم مخصوصا کتاب جادوگر… همین… خاطراتش هست! »
در عین حال، بزرگسالان از «احیای» اسباب‌بازی‌های دوران کودکی‌شان برای حساب خود تردیدی ندارند. ذکر آنها باعث خنده آنها می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.